Take me to church
Blijf op de hoogte en volg roel
20 Augustus 2015 | Maleisië, Malakka
Een uurtje of 8 in de ochtend is het tijd om KL te verlaten en richting Melaka te gaan. Klein stukje met de metro en dan een busreisje van een uurtje of 2. Prima te doen.
In de bus bestudeer ik mijn eigen bijbel, de lonely planet. Ik weet wel iets van het plaatsje af, het is in Nederlandse handen geweest (lang leve de VOC mentaliteit) en er staat in het centrum een kerkje genaamd Christ Church Melaka. Daar houdt het ook wel bij op. Aangekomen op het busstation zoek ik een lokale bus op die mij richting het centrum gaat brengen. Tijdens dat ritje ben ik continu opzoek naar Christ Church. Vanaf daar ga ik mijn weg wel vinden. Gebouwtje spotten is snel de bus uit. Zo gezegd, zo gedaan en een hostel zoeken om twee nachtjes terecht te kunnen en mijn spullen op te bergen.
Wanneer dit gelukt is ga ik op zoek naar een goede bak koffie. Loop langs een goed verzorgd restaurant en gok er op. Goede keuze, zeer goed koffie (beter dan in sommige horecagelegenheden in Nederland). Kosten voor de koffie 10 ringitt, voor hier duur maar ik betaal graag voor een goede bak koffie.
De rest van de middag vermaak ik mij met het bezoeken van verschillende gebouwen. Foto hier, foto daar want veel mensen willen natuurlijk zien dat ik er echt ben geweest. Ondertussen begin ik mij meer en meer te irriteren aan de busladingen Aziaten die hun foto busje uit mogen om een foto van alles en niets te maken. 1 voor 1 springen ze uit de bus, allen gewapend met een selfie stick. Nergens rekening meehoudend, al helemaal niet met een reus uit Nederland, slaan ze wild met hun selfiestick om zich heen om de perfecte selfie te maken. Jong en oud loopt met die moderne zwaarden rond. Groepsselfies worden gemaakt met deze moordwapens. Ze posseren met z'n allen en maken allemaal hun eigen foto. Ik vermoed dat aziatische kinderen rond hun derde leren om te gaan met selfiesticks zoals de Nederlandse jeugd dat doet met fietsen.
In de avond is Melaka uitgestorven, snel hapje eten dus en op tijd het bed in en wat slaap in te halen zodat ik sneller van die jetlag af ben.
In de bus bestudeer ik mijn eigen bijbel, de lonely planet. Ik weet wel iets van het plaatsje af, het is in Nederlandse handen geweest (lang leve de VOC mentaliteit) en er staat in het centrum een kerkje genaamd Christ Church Melaka. Daar houdt het ook wel bij op. Aangekomen op het busstation zoek ik een lokale bus op die mij richting het centrum gaat brengen. Tijdens dat ritje ben ik continu opzoek naar Christ Church. Vanaf daar ga ik mijn weg wel vinden. Gebouwtje spotten is snel de bus uit. Zo gezegd, zo gedaan en een hostel zoeken om twee nachtjes terecht te kunnen en mijn spullen op te bergen.
Wanneer dit gelukt is ga ik op zoek naar een goede bak koffie. Loop langs een goed verzorgd restaurant en gok er op. Goede keuze, zeer goed koffie (beter dan in sommige horecagelegenheden in Nederland). Kosten voor de koffie 10 ringitt, voor hier duur maar ik betaal graag voor een goede bak koffie.
De rest van de middag vermaak ik mij met het bezoeken van verschillende gebouwen. Foto hier, foto daar want veel mensen willen natuurlijk zien dat ik er echt ben geweest. Ondertussen begin ik mij meer en meer te irriteren aan de busladingen Aziaten die hun foto busje uit mogen om een foto van alles en niets te maken. 1 voor 1 springen ze uit de bus, allen gewapend met een selfie stick. Nergens rekening meehoudend, al helemaal niet met een reus uit Nederland, slaan ze wild met hun selfiestick om zich heen om de perfecte selfie te maken. Jong en oud loopt met die moderne zwaarden rond. Groepsselfies worden gemaakt met deze moordwapens. Ze posseren met z'n allen en maken allemaal hun eigen foto. Ik vermoed dat aziatische kinderen rond hun derde leren om te gaan met selfiesticks zoals de Nederlandse jeugd dat doet met fietsen.
In de avond is Melaka uitgestorven, snel hapje eten dus en op tijd het bed in en wat slaap in te halen zodat ik sneller van die jetlag af ben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
